Secundaire victimisatie

Secundaire victimisatie

De reactie en het gedrag van de omgeving heeft een grote impact op slachtoffers van anti-LHBT haatmisdrijven. De manier van reageren door de omgeving kan leiden tot secundaire victimisatie. Secundaire victimisatie is het slachtofferschap dat niet direct door het strafbaar feit ontstaat, maar door de houding of de reactie van de omgeving tegenover het slachtoffer. Dit kan zich voordoen in verschillende vormen en het voorkomen ervan is belangrijk voor het herstel van het slachtoffer.

Voorbeelden die kunnen leiden tot secundaire victimisatie bij anti-LHBT zaken

• geen goed begrip van de terminologie;
• misgenderen of deadnaming (de oude naam gebruiken van een transpersoon);
• de verkeerde persoonlijke voornaamwoorden gebruiken;
• niet sensitief zijn voor het feit of iemand al uit de kast is;
• niet ingaan op een LHBT-fobische houding of vooroordelen.

Algemene voorbeelden die kunnen leiden tot secundaire vicitmisatie

• een gebrek aan een reactie of een niet-helpende/denigrerende reactie;
• de verantwoordelijkheid van het strafbaar feit neerleggen bij het slachtoffer of het slachtoffer (gedeeltelijk) de schuld geven (victim-blaming);
• het ondermijnen van (de impact van) het haatmisdrijf en het bagatelliseren van de ervaringen en consequenties voor het slachtoffer;
• het niet meenemen van het perspectief van het slachtoffer op het misdrijf, het haatmotief niet erkennen of dit als irrelevant beschouwen;
• het versterken van vooroordelen die de dader heeft getoond en het slachtoffer ook op basis van deze vooroordelen behandelen;
• sympathie en begrip voor de dader uiten;
• onvoldoende kennis, ervaring en vaardigheden hebben om de aanval op de identiteit van het slachtoffer te erkennen;
• een gebrek aan aandacht voor individuele behoeften, vooral de behoefte aan informatie en rechtvaardigheid;
• het ontkennen van slachtofferrechten of de status van het slachtoffer-zijn als zodanig.