Wtórna wiktymizacja

Wtórna wiktymizacja

Reakcja i zachowanie otoczenia mają kluczowy wpływ na ofiary przestępstw
z nienawiści wobec osób LGBT. Sposób,
w jaki ludzie reagują na ofiarę może prowadzić do wtórnej wiktymizacji. Jest to „wiktymizacja, do której nie dochodzi bezpośrednio w wyniku przestępstwa, ale poprzez stosunek instytucji i jednostek do ofiary” . Może ona przybierać różne formy, a zapobieganie jej jest ważne dla poprawy sytuacji ofiary.

Przykłady, które mogą prowadzić do wtórnej wiktymizacji w przypadkach osób LGBT

• Brak zrozumienia terminologii LGBT;
• Przypisywanie niewłaściwej płci lub używanie niewłaściwego imienia (w przypadku osoby transpłciowej);
• Używanie niewłaściwych zaimków;
• Ignorowanie tego, czy osoba dokonała coming outu;
• Brak reakcji na postawy LGBT-fobiczne lub uprzedzenia.

Przykłady, które mogą prowadzić do wtórnej wiktymizacji w sensie ogólnym

• Brak reakcji, reakcja nieprzydatna lub oczerniająca;
• Przypisywanie odpowiedzialności za przestępstwo ofiarom lub mówienie
  o winie ofiary;
• Minimalizowanie powagi zgłoszonego przestępstwa z nienawiści lub trywializowanie indywidualnego doświadczenia i jego konsekwencji;
• Odrzucanie perspektywy ofiary podczas oceny przestępstwa oraz ignorowanie uprzedzenia jako motywacji czy traktowanie go jako nieistotnej kwestii;
• Wykazywanie negatywnych postaw lub wzmacnianie uprzedzeń sprawcy i podobne traktowanie ofiary;
• Wyrażanie współczucia i zrozumienia dla sprawcy;
• Brak koniecznej wiedzy, doświadczenia i umiejętności do uznania znaczenia tożsamości ofiary dla popełnionego wobec niej przestępstwa;
• Brak uwzględnienia indywidualnych potrzeb ofiary, zwłaszcza potrzeby informacji i sprawiedliwości;
• Odmówienie ofierze praw lub statusu ofiary.