W poprzednim tekście pojawił się zwrot „wtórna wiktymizacja”. Przeczytaj poniższy tekst o wtórnej wiktymizacji i o tym, jak jej zapobiegać.
Wtórna wiktymizacja
Reakcja i zachowanie otoczenia mają kluczowy wpływ na ofiary przestępstw z nienawiści wobec osób LGBT. Sposób, w jaki ludzie reagują na ofiarę może prowadzić do wtórnej wiktymizacji. Jest to „wiktymizacja, do której nie dochodzi bezpośrednio w wyniku przestępstwa, ale poprzez stosunek instytucji i jednostek do ofiary” . Może ona przybierać różne formy, a zapobieganie jej jest ważne dla poprawy sytuacji ofiary.
Przykłady, które mogą prowadzić do wtórnej wiktymizacji w przypadkach osób LGBT
Brak zrozumienia terminologii LGBT;
Przypisywanie niewłaściwej płci lub używanie niewłaściwego imienia (w przypadku osoby transpłciowej);
Używanie niewłaściwych zaimków;
Ignorowanie tego, czy osoba dokonała coming outu;
Brak reakcji na postawy LGBT-fobiczne lub uprzedzenia.
Przykłady, które mogą prowadzić do wtórnej wiktymizacji w sensie ogólnym
Brak reakcji, reakcja nieprzydatna lub oczerniająca;
Przypisywanie odpowiedzialności za przestępstwo ofiarom lub mówienie o winie ofiary;
Minimalizowanie powagi zgłoszonego przestępstwa z nienawiści lub trywializowanie indywidualnego doświadczenia i jego konsekwencji;
Odrzucanie perspektywy ofiary podczas oceny przestępstwa oraz ignorowanie uprzedzenia jako motywacji czy traktowanie go jako nieistotnej kwestii;
Wykazywanie negatywnych postaw lub wzmacnianie uprzedzeń sprawcy i podobne traktowanie ofiary;
Wyrażanie współczucia i zrozumienia dla sprawcy;
Brak koniecznej wiedzy, doświadczenia i umiejętności do uznania znaczenia tożsamości ofiary dla popełnionego wobec niej przestępstwa;
Brak uwzględnienia indywidualnych potrzeb ofiary, zwłaszcza potrzeby informacji i sprawiedliwości;